Electronic Highway: USA-style


De Information Highway is technisch gezien niet geboren in de VS; de eerste praktijkproeven met ISDN en datanetten vonden in Europa en Japan plaats. Maar het was de Amerikaanse politiek die het onderwerp zo duidelijk naar voren haalde. Met name vice-president Al Gore kan als de katalysator gezien worden, al zijn zijn motieven niet helemaal duidelijk. Zijn uitgangspunt, dat particuliere investeringen bevorderd moeten worden en dat concurrentie en vrije toegang tot de markt voor potentiele leveranciers (van diensten en produkten) essentieel zijn om lage prijzen te krijgen en de mogelijkheid van een `open access' voor iedereen tot de nieuwe netwerken en diensten maximaal te bevorderen, betekent dus een minimale overheidsinmenging. Volgens sommigen loopt hij daarmee aan de leiband van de industrie, die meer vrijheid wil bij het invullen wat technisch haalbaar is en dat de gebruikers wil opdringen...
De belangrijkste verklaringen op NII-gebied zijn een toespraak van Al Gore op 21 december 1993 tot de National Press Club en het `White House White Paper on National Telecommunications Reform' van 11 januari 1994.

Principes

De uitgangspunten van de regering betreffende de NII komen naar voren uit de 9 principes en doelen, die in de `Agenda for Action' van september '93 zijn opgesomd:


In de VS is al een tijdje een stevige discussie aan de gang over de Information Highway, waarbij voor- en tegenstanders elkaar voornamelijk op het Internet in de haren vliegen. Ook in de meer traditionele media zoals de opiniebladen en op televisie duikt het onderwerp steeds op, al blijkt men het daar wel tamelijk oppervlakkig te zien als een nieuw en onmisbaar stuk techniek, waar de Amerikaanse burger niet meer buiten kan. Dat beeld wordt natuurlijk graag gevoed door de industrie, die wel brood ziet in meer techniek en vraagtekens bij al die `hype' negeert. De gebruiker weet nog niet wat er allemaal voor mooie dingen aankomen, dus kan hij of zij er ook niet over oordelen. `Laten we nu eerst maar de infrastructuur installeren, dan komt de rest vanzelf,' is zo'n beetje de gedachte.

Vrije concurrentie

De VS ziet zichzelf graag als een technisch en politiek geavanceerde natie met een superieure informatie-infrastructuur. Men klopt zichzelf graag op de borst vanwege de dienstverlening en de kwaliteit van het telecom-net. Eigenlijk klopt dat niet en zijn bepaalde landen in Europa verder met bepaalde ontwikkelingen en is zelfs de basis-telefoniedienstverlening in de VS niet de allerbeste, al sluiten ze daar wel je telefoon binnen 'n dag aan.
Maar goed, men heeft een aardig werkend systeem, dat vooral erg commercieel is. Men dankt dit naar eigen zeggen vooral aan de vrije concurrentie en het particulier initiatief, maar vergeet daarbij dat de liberalisatie van de hele telefoniewereld voor een groot gedeelte het gevolg was van juridische acties, interpretatie van anti-monopoliewetten en liberalisatie door bepaalde rechters, waarvan Harold Greene de belangrijkste was. De overheidsinstantie die de belangrijkste rol speelt in het lib˙ü%