Is .bak wel een echte vuilnis.bak

Vorige week is er bij mij in de buurt een andere regeling voor het vuilnis ophalen van kracht geworden. Natuurlijk minder en op een andere dag, wat wil je in de slechtst bestuurde stad van Nederland. Prompt was het raak, mijn zak stond op de verkeerde dag buiten en dus hup, een proces verbaal op grond van een gemeentelijke verordening en een boete. Weinig flexibel, het briefje was zoek en ze kunnen toch wel wat soepelheid betrachten, zou je denken. Maar aan de andere kant gelukkig, want mag dat nu wel allemaal, zomaar je afval door- zoeken en je brieven, bankafschriften en zo gaan bekijken. Natuurlijk door een bevoegd ambtenaar van de Reinigingspolitie, maar in hoe- verre is dat in strijd met de privacy. Volgens die ambtenaar doe ik door het afval op straat te zetten daar afstand van en dus mag men daarmee doen wat men wil. Maar betekent dat ook dat ik bij u in uw afval mag komen snuffelen? Ik ga het eens bij de rechter laten voorko- men, want je kunt in naam van het milieu ook wel gaan controleren of mensen wel genoeg douchen, hoe vaak ze naar de WC gaan en of ze wel veilig vrijen. Allemaal verdedigbaar vanuit het algemeen belang, maar niet bepaald acceptabel. Zeker nu Justitie en Politie met al die inkijkoperaties toch al over de schreef gingen en misschien kijken ze ook wel in de zakken van al die advocaten en criminelen. Ik vind het in ieder geval niet leuk en repressief en wie dan ook een bedrijfje "Junk-In- fo" wil opzetten om de inhoud van de zakken van onze politici uit te gaan baten kan even bellen.
Het lijkt een grote stap, maar is er een parallel tussen deze speurneuzerij en iedere vorm van toezicht op e-mail en het Internet? Praten we niet over hetzelfde briefgeheim en dezelfde privacy, waar ik vol- gens de wet recht op heb? Met een verwijzing naar de mogelijke crimi- nele activiteiten, de fraudegevoeligheid en het gevaar van porno op het Net (zou men nooit de boekwinkel binnenstappen) wil men o zo graag de hele zaak indammen, encryptie verbieden (behalve als de inkijkers mee kunnen lezen) en naar mijn gevoel een basisrecht op vrije communica- tie verkrachten.
Gelukkig hebben we nu een (vrouwelijke) minister van Justitie (`Zorgdrager') die wat minder steriel denkt als die kamergeleerden uit de Lubbers-technocratie, dus er is hoop.
Het wordt weer tijd om de rechten van de burger in ere te herstellen, en waarom niet beginnen met een degelijke regeling voor het afval.
Als we daar goed over nadenken is er misschien wel iets te bedenken voor het elektronische afval. Op dit moment kan de rijke burger, politieambtenaar of crimimeel zich toch wel beschermen, met encryptie of een papiervernietiger, maar worden de gewone sukkels die de zoveelste missie van de gemeente even niet onder hun kussen hebben gelegd het slachtoffer van de technofascistische regu- leringsdrang.
maart 1995 Luc Sala
-macro