Magie: de wonderolie van de schepping

Luc Sala 2015

Van het ene naar het vele is hoe men de stap van het goddelijke ene naar de multipliciteit van het bestaande wel aanduidt. Die eerste stap, de eerste deling die samenhangt met de schepping, is in liefde en waarheid. Die twee begrippen zijn heel breed, maar als we de schepping zien als de les die ertoe leidt dat we weer terugkeren naar het ene, namelijk dat liefde en waarheid in het goddelijke verenigd zijn, dan is een beeld van de schepping als de schaduw van gods liefde misschien wat helderder. Als er alleen liefde was, waarom dan lijden en leren.

Als we nu de waarheid, dus kennis, heel breed zien als het begrijpen van alle verbanden, ook die tussen de zichtbare en niet-zichtbare wereld (de andere dimensies waaronder ook een niet lineaire magische tijdsdimensie) dan komen we bij het aloude Ya Evam Veda, een kernbegrip uit de Veda’s, dat wel vertaald is als : hij die alle correspondenties kent, heeft alle macht en omgekeerd (Heil aan de verbinding tussen hennis en macht). Correspondenties is een oud woord, dat overeenkomt met resonanties of links. De wetenschap kijkt daar ook naar, wil verbanden ontdekken, maar is beperkt tot de tastbare dimensies, al is de moderne quantumfysica wel wat verder op weg naar een multidimensionale cosmos).

De magie, waar de rationele wetenschap in deze visie dus maar een onderdeel van is, gaat dus om kennis, om waarheid, om correspondenties. In esoterische zin is kennis iets wat gedragen moet worden, er moet een kenner zijn, kennen is een intern proces, terwijl liefde juist de relatie met de andere, de connectie naar buiten betreft. Het is niet zo dat liefde en kennis tegengesteld zijn, ze vormen de basis-dualiteit, het koppel van waaruit dan verdere opdelingen leiden tot het vele, de enorme differentiatie in de schepping, van zowel het aanraakbare als onaanraakbare deel.