Photo-CD ellende

De afgelopen weken ben ik weer eens ouderwets aan het rommelen geweest met de computer. Prutsen met programma's, snijden in code, werken met incompatible files, eindeloos resetten en nachtenlang doorgaan. Een echte `hack', in de zin van diep in de techniek duiken en de zaak aan de praat brengen. Deze keer ging het niet om een of ander belasting-programma, daar heb ik heel nare herinneringen aan, maar om het compleet opmaken van kleurenpagina's met Photo-CD en Canon-Ion beeldmateriaal. Dat klinkt in deze tijd van multimedia heel gewoon, dat doe je toch even. Lees de gebruiksaanwijzing en onder leiding van ome Bill's Windows-GUI moet het allemaal soepel lopen.

Vergeet het maar, de problemen om een full-color pagina van enige kwaliteit uit de computer en naar zetfilm te krijgen zijn groot en vereisen de bulldog-mentaliteit van de echte hacker om doorheen te komen. Het is gelukt, dankzij een eigen TD, een paar fanaten die het leuk vinden om Windows-drivers aan te passen en een zetterij (Verwey-Mijdrecht) die ook 's zondags doordraaide en niet gek werd van steeds vastlopende machines. Want dat is de boodschap wanneer je gaat werken met beeldfiles van voldoende kwaliteit, dan loopt de zaak geregeld stuk op die monsterbestanden van 20 MB of meer. Het begint natuurlijk met goed materiaal, zowel qua beeld als tekst als de hardware en software om het op te draaien. Er is een vermogen gaan zitten in de geheugenuitbreiding tot 32 MB op onze machines, speciale s3-kleurkaarten voor 24-bits true color, duurdere monitoren, en ga maar door. Het installeren van al dat moois kostte weken, want je wilt dan ook de scanner, de digitizer-kaart voor de Ion, de Syquest removable etc. aan de praat houden. Allemaal met eigen drivers, eigen aanspraken op geheugen, interrupts etc.

We dachten met 44-MB Syquests wel uit te komen, maar gezien de file-uitdraai van enkele tientallen Megabytes is dat maar krap aan, eigenlijk moet je voor dit werk naar magneto-optische drives van 600 MB. Dat vervoeren van de files is op zich een ramp, zoiets zet je niet even per modem over, en ook PostScript is een ramp op zich, één foutje en de zaak stopt weer.

Als beeldmateriaal hadden we een vrij dure Canon-Ion om kleurenplaatjes te schieten en als een van de eersten in Nederland hadden we ook al enige tientallen Photo-CD's met daarop de scan-files met `eigen' dia's. Dat eigen met nadruk, want copyrights zijn in deze digitale tijd een waar probleem. Waar we overigens ook onze weg in moeten vinden, want wat kan wel en wat kan niet, in hoeverre mag je een foto `verkrachten' door solarisatie, mengen, etc.? Die Photo-CD belooft heel veel, maar voorlopig is het nog een rommeltje. Ze zijn (met Sony CD-ROM drives) soms te lezen, vaak niet en in een enkel geval verdween de halve inhoud van de Photo-CD gewoon van de schijf. Ook de Makro- en de Kodak-service, die de duizenden foto's uit ons archief op de Photo-CD's zouden zetten, maakten er een rommeltje van. Veel gespiegelde foto's, slechte belichting en kleurbalans, vergeleken met de dia soms abominabele kwaliteit, veel dubbele plaatjes op de schijfjes, kortom: die mannen moeten het ook nog leren. Voor professioneel gebruik raad ik dan ook aan om een specialist te zoeken, die ze er wel goed opzet. Maar potentieel dus een eindeloze techniek. Ook letterlijk, want een 18-MB foto-file krijg je haast niet in de PC. Dat komt omdat het BMP-formaat na conversie naar TIF of EPS nog flink wat groter wordt. Je schijven zitten zo vol, de 18 MB per Photo-CD kun je echt niet even bergen. Een deel van het probleem was dus dat alle schijven van alle 14 workstations constant vol zaten met files, backups, mutatie-files etc.

En dan draait het eindelijk, denk je, en kun je gaan werken. Maar dan begint de ellende pas goed. Want Windows is met flink wat moois zoals PhotoStyles, Ventura (ja, we hadden een versie 4.1 en Separator van A-line gekregen) en de software voor de Photo-CD en de Ion, plus wat verder spul voor beeldbewerking, conversies etc. een ramp. Zo onstabiel, zeker als we flinke files hadden ingeladen, zodat we tien tot twintig keer per dag moesten resetten, vaak met verlies van werk. Het werkt echt `K...', de helft van de tijd zit je te wachten tot de zaak weer is ingeladen. Het is niet alleen Windows, al die pakketten gebruiken eigen beeld-formaten, kunnen andere EPS-en weer niet lezen, moeten wel of niet een TIFF-header hebben, herkennen 8-bits wel, of 24-bits kleur niet, of converteren de zaak naar hun eigen formaat, wat een zootje. Maar goed, uiteindelijk lukte het, je ontwikkelt je eigen grapjes, gaat in PS-print files zitten sleutelen (ooit met WP een 44-MB file ingeladen en bewerkt?) en zo leer je gaandeweg.

Uit ervaring weet ik dat zo'n jump in technologie, want dat is full-color werken in eigen huis echt wel voor ons, veel energie kost maar dat leergeld moet je gewoon betalen. Dat geeft weer (zelf)-vertrouwen, je kunt dan weer wat verder en bovendien horen we als redactie toch ook vooraan te lopen op computer-technisch gebied. Ik heb Sinterklaas gemist, maar zo is het hacker-leven nu eenmaal.

Luc Sala