December 2002

 

Verkiezingen tweede kamer

 

Computer-veteraan Luc Sala:

Genoeg gerommeld in ICT, pas op de plaats, de overheid moet haar budgetten terugdraaien

 

 

Al meer dan twintig jaar is Ir. Luc Sala actief in de computerwereld, niet alleen als schrijver, journalist en hoofdredacteur van computerbladen, maar ook als organisator van de PC-Dumpdag en eigenaar van allerlei ondernemingen op ICT-gebied. Dan is het verrassend om uit de mond van iemand die toch tamelijk rijk geworden is in de ICT te horen: “Laten we eens ophouden met al die domme projecten, al dat stimuleren en investeren. We moeten beseffen dat niet alleen de overheid maar ook het bedrijfsleven honderden miljarden heeft weggegooid aan zogenaamde oplossingen, die uiteindelijk niet werken. We gooien bakken geld weg aan de vorm, de inhoud krijgt weinig kans. Het overheidsbeleid is voornamelijk gepruts; politiek lekkere projecten als PC-privé en aftrekposten krijgen steun, aan echte content-creatie wordt niets gedaan.” Dat zijn harde uitspraken maar hij wijst op projecten als de gemeentelijke administraties en sociale diensten, waar keihard duidelijk is dat de beoogde koppeling, integratie van bestanden, transparantie en klantvriendelijkheid nog steeds niet zijn gerealiseerd. Ook in het bedrijfsleven, waar men nog minder snel zal toegeven dat grote projecten mislopen, weten de insiders dat bijvoorbeeld ERP-projecten veelal zeer moeizaam verlopen. “Het lijkt allemaal mooier en beter, maar functioneel zijn we nauwelijks vooruitgegaan. Die hele overgang naar bijvoorbeeld Windows voor administratie-pakketten heeft jaren geduurd, maar functioneel nauwelijks iets toegevoegd, terwijl de beveiliging door virusrisico’s en betrouwbaarheid alleen maar slechter werd. Alles aan alles koppelen was een modegril, die helemaal niet zo productief was. “
Ook over de inzet van Internet is Luc Sala niet zo positief. Hoewel hij in 1994 het eerste Internet-café in Amsterdam opende, het eerste Nederlandse Internet-blad uitgaf “Net-info” en toegeeft dat e-mail erg gemakkelijk is, twijfelde hij altijd aan de brede impact van Internet die door vrijwel iedereen werd voorspeld. “Nu de hype over is, gaat men inzien hoe waar mijn uitspraak uit 1994 over de denkfout rond Internet was, namelijk dat “a bit is only information if it bytes” ofwel dat we die grote berg data niet moeten verwarren met wat echte informatie is. Maatschappelijk gezien is de mobiele telefoon een veel grotere omslag geweest, Internet is zwaar overschat. Het aantal ‘kerkhof’-pagina’s, niet meer bijgehouden en verwaarloosde sites en subsites is enorm, maar hoeveel hebben die niet gekost om te maken destijds.”

Luc Sala is er niet tevreden mee om deze boodschap via z’n eigen bladen, via z’n eigen televisiestation Kleurnet, dat in 2001 om voor hem nog steeds onbegrijpelijke redenen moest verdwijnen, of via de media uit te dragen, maar is ook politiek actief. Als nr. 3 op de lijst van Duurzaam Nederland neemt hij de ICT-paragraaf voor z’n rekening. Daarbij gaat hij lijnrecht in tegen wat de meeste politici nog steeds propageren, namelijk ICT, Internet en automatisering als de wonderolie voor de samenleving en economie. “Belachelijke voorstellen als het propageren van digitale trapveldjes in allochtonenwijken staan zover af van de werkelijkheid, hoe wil je analfabeten of mensen die alleen Arabisch schrift herkennen, aan Internet krijgen.” Sala hamert wel op communicatie, op contacten maken, op de ontwikkeling van content. Hij wijst erop dat we met de grootschalige software wereldwijd de slag wel min of meer verloren hebben, maar dat juist in onze multiculturaliteit onze kracht ligt. In feite heeft de overheid de afgelopen jaren echter onze kracht in dit opzicht als een soort slavenarbeid verkwanseld. We hebben met leuke aanbiedingen de call-centers en telemarketeers binnengehaald, nu de economie tegenvalt zien we die activiteiten snel verschuiven naar het volgende land dat het nog goedkoper kan aanbieden. Het zogenaamde stimuleringsbeleid is een soort moderne digitale slavenhandel geworden, nu staan de kantoren en callcenters hier leeg.”

Luc Sala maakt zich al jaren sterk voor multiculturele televisie, was initiatiefnemer van DaklozenTV en hele reeksen andere lokale televisie-activiteiten, maar geeft de overheid nu wel de schuld van een levenloze mediasector. “We krijgen alleen nog maar zouteloos entertainment te zien, porno-advertenties zelfs op de lokale zenders, de kans om een echte levensvatbare micro-media branche te laten groeien heeft men opgeofferd aan de politieke belangen, die het omroepbestel als makkelijke spreekbuis voor de zittende macht niet wilden opgeven. Juist de moderne technologie maakt dat haalbaar, iedereen kan op z’n PC kwalitatief goede TV-items maken, maar die kun je nergens uitzenden. Initiatieven als stadsdeel of zelfs buurt-TV, technisch en economisch haalbaar, zijn door de politiek nooit opgepikt. De minderheden zouden zich eens kunnen gaan organiseren, was de onderliggende vrees. Dat nu in Antwerpen blijkt dat ze toch wel de straat opgaan, is een tegenvaller. Media, en zeker kleinschalige digitale media kunnen een bindmiddel bij uitstek zijn, een basis voor economische bedrijvighied, dat is de ware belofte van Internet en breedband-connecties. Maar dan moet het politiek wel iets anders willen. Dan moet er maar eens een parlementaire enquete komen naar de verspilling in de ICT, naar de missers bij de privatiseringen op dat gebied, naar wat er terecht gekomen is van al die miljarden subsidies en regelingen.”

Het blijft verwonderlijk, maar misschien ook wel een teken aan de wand, dat iemand die zo diep in de ICT is geworteld als Luc Sala, kijk maar eens op z’n website www.net.info.nl, toch zo’n duidelijk andere koers voorstaat. En in zekere zin heeft hij als ondernemer ook bewezen, dat die andere koers met de nadruk op ‘content’, ook zakelijk heel goed kan werken. Hij is een van de weinige ICT-ondernemers, die nooit betrokken is geweest in een faillissement. Ultimo 2002 eigenlijk al een prestatie op zich.