1╛ л
4 j | | | | | }
Damanhur: reis uit de tijd
Damanhur: reis uit de tijd
Onderaardse rotstempel van commune-groep
In Noord-Italie, vlak bij Ivrea en in de voetheuvels van
de Alpen ligt een verborgen, onderaardse tempel: Damanhur. Deze
tempel is in het geheim gebouwd, door een commune onder leiding
van
Oberto Airaudi. Onder een heuvel, die zich precies op het krui
spunt
van de belangrijkste leylijnen in Europa bevindt zich een heel
stelsel van gangen, zalen, laboratoria en rituele ruimtes.
Commune bouwt geheim onderaards tempelcomplex
De naam Damanhur komt uit Egypte, het was in het grij
ze
verleden een stad van Magiers. Door de keuze van de naam wil
deze
Italiaanse commune uitdrukken, dat ook bij hen het verlangen
leeft
om magiers te worden. Magiers in de zin van mensen die zich
bewustzijn van natuurkrachten en daarmee kunnen werken, vaak in
een
context met veel symboliek.
Over deze symboliek praat men in Damanhur veel en het is ook
overal
zichtbaar aanwezig. Alle symboliek is echter afkomstig uit de
inspiratie van ВВn man: Oberto Airaudi. Deze leider van Daman
hur is
een rustige veertiger, die niet erg kosmopolitisch overkomt,
eerder
een provinciaal met erg eigen ideeen. Wat er in Damanhur ge
beurt
draagt wel erg duidelijk zijn stempel; hij vertelt hoe alles
moet
en wijst daarbij op inspiraties van gene zijde. Een eigen taal,
die
alleen hij perfect beheerst, eigen rituelen en symbolen, die
nog
uit Atlantis afkomstig zouden zijn, maar op ons overkomen als
een mix van Egyptische, Nepalese en astrologische symboliek.
Hoewel duidelijk wordt dat Airaudi misschien wel een 20e-eeuwse
magiЙr is, vinden we het moeilijk de bewoners van Damanhur tot
duidelijke stellingname te verleiden. Sommigen zeggen niet
alles te
geloven wat Airaudi hen leert, maar hem wel te accepteren als
praktisch en spiritueel leider, terwijl anderen zich bij let
terlijk
elke vraag die we stellen verschuilen achter de wijsheid van
hun
'goeroe'.
Waar al zijn wijsheid vandaan komt blijft wat onduidelijk. Of
Airaudi het allemaal via channeling heeft doorgekregen (de
Atlantische periode wordt genoemd) of zelf een alternatief
potje
heeft gebrouwen blijft in het midden. Uit toespelingen over
bijvoorbeeld het `vliegen' krijg je de indruk dat men niet
helemaal
zonder drugservaringen is.
De commune
De sociale organisatie van de commune is - voor zover het gaat
om
alternatieve leefgemeenschappen - niet uitzonderlijk. Men woont
in
een aantal gebouwen op het terrein en in het nabijgelegen dorp.
De
communeleden, waaronder enkele buitenlanders, werken deels aan
de
eigen projecten, maar zijn ook actief in de buitenwereld, zo is
het
hotel-restaurant in het dorp van een van de leden van de
gemeenschap. De meeste mensen die we zien lijken allemaal ge
lukkig
te zijn, of ze nu in de fabriek werken, in de tuin zitten of de
administratie doen. Eigenlijk zijn ze opvallend gewoon en het
feit
dat ze dieren- of plantennamen dragen komt op ons eerder over
als
een aardige bijkomstigheid dan een manier om met magie bezig te
zijn.
Op het terrein van Damanhur vinden we naast woonruimtes, enkele
kantoortjes, een kantine en een schooltje. Het is prettig toe
ven op
het autovrije terrein dat tegen een heuvel aan ligt. Er lopen
voetpaden, er is een beekje en een soort openluchttempel waar
op
zomerse dagen de gehele commune bij elkaar kan komen om ritue
len of
feesten te houden. Ook hier weer veel schilderingen, maskers en
beelden.
De school voor de kinderen van Damanhur is heel interessant,
met
name het niveau waarop men jonge kinderen onderwijst is
uitzonderlijk. Men leert aan kinderen tussen de 5 en 10 jaar
engels, wiskunde, fysica en dergelijke op het niveau van een
middelbare school. Toch leken de kinderen niet te leiden onder
dit
zware programma. Integendeel, de sfeer kwam op ons uitermate
vrolijk en enigszins rommelig over. Het feit dat de leerlingen
elke
dag aan meditatie doen en het, naar verhouding, grote aantal
leerkrachten zullen hier debet aan zijn.
Geheim
De mensen van Damanhur hebben heel lang gebouwd aan hun onder
aardse
tempel/stad, al meer dan vijftien jaar zijn ze ermee bezig. Tot
een
paar jaar geleden werd dat in het geheim gedaan, omdat er angst
leefde voor de afkeuring van de politiek, onder aanvoering van
de
machtige katholieke kerk. Deze angst bleek terecht; er ontstond
een
ruzie en toen heeft een van de communeleden de zaak verklikt
aan de
autoriteiten. Toen die eenmaal in de gaten kregen dat er een
heel
onderaards complex was gebouwd, begonnen ze moeilijk te doen.
Er
werd plotseling gevraagd om bouwvergunningen en er ontstond een
gespannen sfeer. Op het moment dat wij er waren was de tempel
officieel afgesloten, maar bij de gratie gods mochten wij er
toch
in.
Via een verborgen ingang met, net zoals in een pyramide, een
valse
tempelzaal om indringers op een dwaalspoor te brengen, komen we
in
een vrij nauw, maar uitgebreid stelsel van gangen, trappen en
gangetjes, die als een doolhof toegang geven tot een aantal
ruimtes. We knijpen elkaar steeds harder in de hand; is dit
echt of
dromen we? De ene tempelruimte is nog overweldigender dan de
andere, met schitterend glas-in-lood plafonds, beschilderingen,
beelden en indringende architectuur.
In wat voor wereld zijn we beland en wat heeft een groep mensen
ertoe gebracht al hun (vrije) tijd te besteden aan het bouwen
van
deze tempel? We moeten hierbij niet vergeten dat dit complex,
met
de inhoud van een flink flatgebouw, geheel met de hand uit de
harde
rots is gehouwen en met relatief eenvoudige middelen is
gerealiseerd; de weggehakte rots moet emmertje voor emmertje
naar
boven gebracht worden.
Alchemistisch laboratorium
Een van de ruimtes is helemaal met echt goud afgewerk en dat
geeft
een wonderbaarlijk effect. Goud is natuurlijk een goede elec
trische
geleider en zo'n ruimte werkt als een Kooi van Faraday. Maar de
gewaarwording in die zaal ging wel wat verder dan een soort
elektromagnetisch niemandsland. Het voelde alsof je eigen ener
gie
tegen de muren en het plafond weerkaatste en je je eigen tril
lingen
gingen resoneren, een bijzondere ervaring. In deze ruimte ston
den
ook een aantal kristallen bollen en waren er op de muren magi
sche
symbolen aangebracht.
De ruimten ernaast zijn een soort laboratorium, met potten met
allerlei mineralen en stoffen, het leek wel of je zo in de
werkkamer van Paracelsus terugstapte. Dit is de plek waar men
alchemische proeven doet, terwijl de tweede ruimte bestemd is
voor
experimenten met electriciteit of in ieder geval iets waarbij
koperen spoelen en ingewikkelde gedraaide vormen een rol speel
den.
Er was een opstelling, waarbij een persoon temidden van een
heel
stel van deze omvormers kon gaan staan, het deed denken aan een
wat
exuberantere vorm van Startrek's teleportatie systeem. Was dit
de
plek waar men experimenteert men reizen in de tijd? We wisten
daar
toen we werden rondgeleid nog niet genoeg van, we bekeken het
alleen met stijgende verbazing, dit was `weird'.
Airaudi is al heel lang bezig met het maken van dit soort
omvormers, die in de verte doen denken aan wat men bij
KGB-experimenten in Rusland met massa-beЛnvloeding gebruikt
schijnt
te hebben. Hij heeft een groot aantal van deze apparaten ge
bouwd en
de commune verkoopt ze ook als produkt, het ligt een beetje in
de
lijn van de aardstralenkastjes, ze zouden bepaalde velden
beЛnvloeden.
Paranoide
Als je het hele complex bent doorgegaan en even voorbijgaat aan
de
rituele functie krijg je toch het idee, dat dit ook een heel
aardige schuilplek is, met eigen water-, warmte- en
stroomvoorziening, een soort atoomschuilkelder voor de groep.
Toch
een apocalyptische visie van Airaudi?
Alles lijkt om het verbergen te draaien, want zelfs wanneer je
eenmaal binnen bent is de doorgang naar een andere ruimte li
stig
verborgen met draaideuren, valluiken en geheime wegschuivende
wanden. Het precieze doel van dit tempelachtige complex wordt
ons
niet duidelijk. We worden wВl geЙerd met een rondleiding, maar
verder worden we een beetje zoet gehouden en we worden vooral
geacht verbaasd te zijn over de pracht en praal, het verfijnde
handwerk en de smaakvolle inrichting van het complex. We kunnen
geen Вchte vragen stellen; de bewoners en de leider Airaudi
verbergen zich achter hun Italiaans. Toch vinden we het anno
1994
wat vreemd dat in een commune met onder andere computerprogram
meurs
bijna niemand gevonden kan worden die Engels spreekt.
Deze onderaardse tempel waar soms in kleine groepen gezongen of
gedanst wordt, met een mengelmoes van Egyptische, qua-
si-Atlantische
en eigengereide stijlen en invloeden laat vooral een magische
smaak
na, de diepere mystieke betekenis ervan ligt misschien onder de
oppervlakte, maar konden wij er niet echt uithalen. De Neder
lander
Arie Taal, die meerdere malen in Damanhur op bezoek is geweest
ziet
in de opzet een manier om door de tijd te reizen. Maar of het
gaat
om de magische atmosfeer waarin men de `Akasha records', ofwel
de
diep in ieder van ons verankerde historische erfenis, makkelij
ker
kan benaderen, danwel een meer technische (alchemische), echte
reis
door de tijd is niet duidelijk.
Toeristen-attractie?
De mensen van Damanhur hebben een soort underdog-politiek be
dacht,
men schildert de overheid en vooral de Kerk als een soort
overmachtige en slechte kongsi af, die Damanhur wegens gebrek
aan
een bouwvergunning willen sluiten, afbreken of misschien zelfs
omvormen tot een toeristen-attractie. Damanhur is dus in de
verdediging gegaan en heeft ook wel wat bereikt met die poli
tiek.
Publiciteit is daarbij het belangrijkste wapen, maar het blijkt
dat
de grote media huiverig zijn het verhaal te brengen. Ik kan dat
wel
begrijpen; de mensen van Damanhur zijn niet echt open over de
werkelijke bedoeling van de symboliek en de rituelen en als
journalist heb je dan het gevoel dat er wat vuiltjes worden
weggepoetst. Journalisten zijn bang dat er later misschien
ander,
ongunstiger nieuws over naar buiten komt en dat ze dan als te
goedgelovig voor schut gaan. Dit is wel een frustrerend dilemma
voor de mensen van Damanhur; ze hebben de openheid aan de ene
kant
nodig heeft, aan de andere kant willen ze de zaak toch niet te
veel
laten zien.
Inkomsten
Hoe is dit allemaal betaald? De investeringen in tijd en mate
rialen
in de commune zelf en de onderaardse tempel zijn behoorlijk,
dit
project heeft in de loop der jaren miljoen verslonden. De vraag
is
waar dat allemaal vandaan is gekomen. De leden van de commune
dragen een deel van hun inkomsten af en vanaf het begin hebben
er
leden van de gemeenschap geld verdiend door onder meer in de
computerindustrie te werken. De commune gaat verder prat op het
feit dat ze eigen produkten leveren; er is een fabriekje voor
(zelfverbouwde) alternatieve landbouwprodukten die fraai worden
verpakt en er is een glas-in-lood werkplaats. Maar de schaal
daarvan lijkt zeker niet voldoende om al dat geld bijeen te
brengen
en zoveel mensen vrij te stellen om te werken aan de tempel.
Ook de
steun uit het land -men heeft een netwerk van sympathisanten-
kan
niet erg substantieel zijn, gezien de kwaliteit van het blaadje
dat
men uitgeeft.
Erg spraakzaam is men hier ook niet over. Dit zet echter wel de
fantasie aan het werk, want het verhaal van de reizen door de
tijd
zou bepaalde rijke lieden wel eens heel wat waard kunnen zijn.
Onder de oppervlakte
Wat we misten in Damanhur is de spirituele verdieping die je
mag
vermoeden achter al die uiterlijke symboliek. Deze voelden we
niet
in de manier waarop men met elkaar en buitenstaanders omging.
De
diepe acceptatie en wijsheid die je bijvoorbeeld in een kloo
ster
kunt voelen misten we. Eigenlijk is men tamelijk paranoide
bezig
met de bedreiging van buitenaf. Anderzijds is geheimhouding wel
een
beetje inherent aan magie, je hangt het niet allemaal aan de
grote
klok.
Een enkel bezoek aan Damanhur kan niet meer opleveren dan een
impressie en meer vragen dan je zonder goed Italiaans te spre
ken
beantwoord krijgt. De onderaardse stad is indrukwekkend, maar
de
wezenlijke uitgangspunten van de gemeenschap blijven vaag. Wat
deze
mensen samenbindt in een sociale en prettige, maar niet
opzienbarende gemeenschap blijft onduidelijk. In eerste instan
tie
lijken slechts de wijsheid, inspiratie en spiritualiteit van
leider
Airaudi de lijm die de boel bij elkaar houdt. We kunnen slechts
vermoeden dat onder de oppervlakte meer te doen is dan men aan
een
buitenstaander laat zien en dat maakt ons niet zonder meer
enthousiast over Damanhur.
Wie meer wil weten over Damanhur, Arie Taal (020-6241121) heeft
geregeld contact met hen en geeft ook lezingen.
auteurs: Luc Sala/Kyra Kuitert
Terug naar de EGO 2000 index.
de `Akasha records', ofwel
de
diep in ieder van ons verankerde historische erfenis, makkelij
ker
kan benaderen,А
4 w T W9Q`7ed/P`Me╟d/Ю ╟ рв╫ єd`Ы fе╨дРеfе0gАУpшМ∙g║ЯW9М`3┐9jhH4
╖9= jh W9Э`р ╖9 , W9╣`┴п9 , А И Р ╝ ┼ ═ Є ! [ Ь ▌ т " ) i й л ▀ ц " & & d j и п ь - 2 X Ц Ю ▌ $ b j з о ь Є 3 3 8 v { ║ ° 9 y ╡ ┐ ■ < E Г И Ф ╙ K R П П ╦ ╒ Є Ї
J
N
П
У
╘
╪
] b Ь ┌ т # b b h з м э Ї 5
t
|
╗
·
■
= E Ж Р ╬ ╙ J И И ╚ ═ K Q П ╣ ╗ ═ U Z Ы █ ▀ % c k k й п ю Є 3 r ░ ╢ ╗ ∙ A E Д ┴ ■ E Ж н н ю - 2 q v ╡ ╝ ї 3 9 Q S y ╖ ╛ № F Г ├ ├ ╚ O T У Щ ░ Ё , k к ░ я / 5 r x ╣ ╛ ╛ ■ A G Ж ╕ є + h q о ╕ ° № 7 E G \ Э б б ▀ S Y А └ ■ C В З ╟ ! F! З! ─! " " H" O" O" Ж" ╟" " # # P# W# Ш# ╓# ▐# $ $$ c$ i$ й$ н$ э$ Є$ 2% 8% 8% [% ]% }% ╗% ├% ■% =& B& В& ┐& ¤& ' E' J' Л' Р' ╧' ( I( Е( Е( Н( ╠(
) L) R) Т) Ш) ж) и) ╜) №) * B* G* И* М* ╦* + + M+ M+ О+ ═+ , L, Й, Т, ╨, ╪, - - ]- b- r- │- Є- °- 9. ;. [. Щ. Щ. Ю. ▌. у. "/ &/ d/ j/ ж/ н/ ю/ є/ 10 80 ?0 ~0 ╜0 ┬0 1 1 E1 E1 K1 Д1 ─1 ╔1 2 2 P2 Р2 Х2 ╤2 ю2 /3 `3 b3 Е3 Л3 Н3 ∙3 ¤3 3 3 4 Д1 ─1 ╔1 2 2 P2 Р2 Х2 ╤2 ю2 /3 `3 b3 Е3 Л3 Н3 ∙3 ¤3 3 Arial ing die je
mag
vermoeden achter al die uiterlijke symboliek. Deze voelden we
niet
in de manier waarop men met e