Barlow on acid

LSD, TV en het echte leven van John P. Barlow
Wat vindt EFF voorman Barlow van drugs?

De afgelopen 25 jaar heb ik vele Deadheads (aanhangers van de gelijknamige popgroep) acid (LSD) zien gebruiken. Het is het sacrament van hun gemeenschap.
Ik heb zelf ook gebruikt en ik neem het nog wel eens maar dan op een meer rituele manier. Op basis van hun en mijn eigen ervaringen weet ik dat de angst voor LSD bij het publiek meer gebaseerd is op - door de media gepropageerd en overdreven - bijgeloof dan op bekendheid met de werkelijke effecten.

Ik heb deze wetenschap altijd verborgen gehouden. Ik heb me uiteindelijk wel gerealiseerd dat als ik datgene wat ik op dit gebied weet en geloof verborgen blijf houden, ik meewerk aan een groeiende bedreiging van de Amerikaanse jongeren. Een bedreiging die groter is dan die acid vertegenwoordigt. Ik doel hier op rommelen met de waarheid in Amerika. Men noemt het `permissible truth'; het is, met andere woorden, totalitarisme. Kort nadat de 'Bill of Rights' was aangenomen zei de Engelse filosoof John Stuart Mill: Vrijheid vind je in de rechten van die persoon wiens gezichtspunten je het meest afwijst.

Ik wil een stap verder gaan en zeggen dat vrijheid berust in de mogelijkheid van de uitoefening ervan. Vrijheid komt juist tot uiting wanneer mensen hun ideeën kunnen verkondigen,hoe vreselijk ze ook zijn. Die vrijheid wordt gedragen - en zal worden gedragen - door moedige en eenzame zonderlingen.

De laatste tijd lijkt het erop dat deze zo broodnodige zonderlingen zwijgen; stomgeslagen door een algemene aanval op de vrijheid in Amerika. Dat is niet het gevolg van een rechtse samenzwering van bovenaf. Zoals bij de meeste totalitaire impulsen is het vanuit het volk omhooggekomen. Beangstigd door boemannen en de spookbeelden van CNN News hebben we de regering zelf gevraagd om strakkere kettingen en kleinere kooien. En in een markt-economie krijgt de klant waar hij om vraagt!

Dit is wat er nu plaatsvindt rond de War On Drugs, al kunnen we beter spreken van de War On Some Drugs. In deze nutteloze heilige oorlog, deze futiele Jihad hebben de Amerikanen stilzwijgend hun rechten laten verwateren. De regering heeft het recht op integriteit (Habeas Corpus: vrijwaring tegen onwettige gevangenhouding) min of meer opgeschort, zich aangematigd om goederen te kunnen confisceren zonder aanklacht of rechtszaak, het recht van vergadering beperkt en de media hebben zichzelf gemuilkorfd voor wat betreft berichtgeving over drugs.

Ik vraag me - in een sombere bui - af of deze geniepige aantasting van onze echte vrijheid niet het uiteindelijke doel was van deze zogenaamde drugsoorlog.

Niemand gelooft toch dat deze hele campagne op gang gebracht is omdat de gewraakte psycho-actieve middelen echt gevaarlijker zijn dan dat wat we al overvloedig en legaal in voorraad hebben en gebruiken. Want inderdaad, de meest gevaarlijke, anti-sociale en verslavende drugs die er zijn ... spul dat ik vandaag de dag in geen enkele hoeveelheid zou willen innemen ... die zijn allemaal legaal.

Alcohol, nicotine en kalmerende middelen (al of niet op recept) veroorzaken elke dag méér schade dan LSD in al die tijd sinds de ontdekking in 1942. Elk jaar doodt alcohol honderdduizenden Amerikanen, waarvan vele op een gewelddadige manier. Alcohol speelt een rol in de meeste misdrijven en zelfmoorden, ook bij mishandeling thuis is de fles vaak in het spel.
En toch hoor ik geen mens schreeuwen om een totaal verbod op alcohol. Zo'n verbod zou ik ook niet steunen, omdat ik weet dat het niet werkt.

Een totaal verbod werkt dus ook niet voor LSD en is zelfs veel moeilijker in te voeren. Lysergic Acid Diethylamide-25 is actief in doses die zo klein zijn dat je ze niet kunt zien. Het heeft geen kleur, geur en het is onvindbaar in drugstesten. Daarnaast moet je behoorlijk high zijn van LSD voordat iemand het in de gaten heeft.

Betekent dit alles dat ik denk dat LSD veilig is of dat ik het gebruik ervan adviseer? Niet echt, en dat heb ik ook op TV heel duidelijk gemaakt. LSD is wat mij betreft een serieus geneesmiddel. Hoe serieus? Wel, voor psychotherapie en wanneer sommige mensen denken dat ze er God mee kunnen zien, dan praat je toch over iets wat we serieus mogen nemen. LSD is echt wat de indianen `medicine' noemen.

Ik wil hier op twee punten wijzen. Ten eerste dat door het bagatelliseren van de gevaren van onze `alledaagse' drugs als alcohol en het opblazen en uit zijn verband trekken van de risico's van psychedelica, we onze kinderen een gevaarlijk pad opsturen.

En ten tweede ìs LSD gevaarlijk, hoewel niet op de manier die ons in het algemeen wordt voorgespiegeld. We verpakken het in een spookachtig jasje van verzonnen gevaren. Zullen onze kinderen dan niet denken dat we ook liegen omtrent de werkelijke gevaren? En LSD ìs gevaarlijk.

Het is gevaarlijk omdat het je het gevoel geeft dat de werkelijkheid gemanipuleerd kan worden in plaats van geaccepteerd. Dat besef kan iemands vermogen om met de echte wereld om te gaan nogal beperken, hoewel ik wil opmerken dat zowel alcohol als TV-reclame dit op meer overtuigende wijze doen dan LSD. En natuurlijk, als je licht ontvlambaar of instabiel bent kan acid rare effecten hebben.

Maar waar draait het nu om. LSD is niet illegaal omdat het je (geestelijke) gezondheid zou beïnvloeden. Er zijn genoeg voorbeelden van andere middelen, die dat wel doen en toch legaal zijn. Van Halcion bijvoorbeeld is wetenschappelijk bewezen dat het heftige psychotische aanvallen kan veroorzaken, en toch is het zo legaal dat president Bush het gebruikt.
LSD is vooral illegaal omdat het De Macht, de Controle in gevaar brengt. Erger nog, het maakt het hele idee van autoriteit belachelijk en grappig. Maar lachen om autoriteit in Amerika, dan loop je een stevig risico. LSD is vooral illegaal omdat het de overheersende Amerikaanse cultuur van `Control' in gevaar brengt.

Bij de `War On (Some) Drugs' wordt de wet op een oneerlijke manier gebruikt. Eerlijke wetten zijn er om de ethiek van een hele gemeenschap te ondersteunen en niet als middel voor een groep, ras of partij om zijn gelijk op te dringen aan de anderen.

Als u denkt dat er noodzakelijke uitzonderingen zijn, en dat de strijd tegen de drugs daar onder valt, besef dat dan een hellend pad betreden wordt. Wat is de volgende uitzondering, die zou u wel eens persoonlijk kunnen raken!

We praten niet over uitzonderingen. Er zijn ongeveer 25 miljoen Amerikanen die LSD hebben gebruikt, en die u in vertrouwen ook wel zullen vertellen dat het hun leven ingrijpend heeft veranderd - en vaak in positieve zin.

Ook ik zal toegeven dat sommigen van hen hopeloze hippies zijn gebleven, kristallen-bolkijkers of psychedelische zwervers die in de bossen van Oregon rondbanjeren. Maar de meesten van degenen die ooit LSD probeerden zijn nu geslaagde leden van de maatschappij, zakenlieden, schrijvers, parlementsleden, dominees en managers.

Dit is de waarheid. Of we het willen of niet.

Het feit dat zo weinig van deze miljoenen de waarheid durven uit te spreken is - in een land dat verondersteld wordt vrij te zijn - een symptoom van een collectieve (geestes-)ziekte.

Ik verwacht of vraag niet van jongeren om mij te zien als hun voorbeeld of rolemodel. Er zijn gemakkelijker routes door deze wereld dan die ik genomen heb. Maar ik zie mezelf in ieder geval als iemand die staat voor wat hij gelooft en dat recht ook wil verdedigen.

Ik hoop drie dochters groot te brengen die moedig genoeg zijn om in hun eigen waarheid te geloven, hoe onorthodox dan ook, en daar ook voor uit te komen, hoe gevaarlijk dat ook is. En ik droom van de dag dat ieders dochter of zoon zich vrij voelt om dat te doen.

Het beste wat ik kan doen op weg naar een wereld waarin hun vrijheid is verzekerd is het opeisen en uitoefenen van mijn rechten, hier en nu.

Hopend op uw groeiende tolerantie,

John Perry Barlow