Update-ellende

Wie kent het probleem niet, de upgrade van de software naar een nieuwere, meestal betere, maar altijd grotere versie. Het klinkt zo aardig, er komt een leuk briefje van de softwareleverancier met het bericht dat pakket X,Y,Z in een nieuwe versie in week Z zal worden toegezonden.

Het spreekt vanzelf dat daar enige kosten aan verbonden zijn, maar vooruit. In de pers heb je al gelezen dat de nieuwe release op een aantal punten duidelijk beter is, dat er meer portabiliteits-, import- en export-faciliteiten zijn, kortom, je kunt er niet omheen.

Dan komt het spul aan, je mag soms gelijk aan de deur afrekenen en het leuke is, dat deze versie heel wat lichter is dan de vorige. Zou men nu eindelijk die dikke stapel manuals wat simpeler hebben gemaakt? Nee hoor, wanneer je de doos openmaakt blijkt er een CD-ROM in te zitten, samen met de gebruikelijke registratietroep voor het onbetaald bijhouden van de database van de leverancier. Maar waar is de vertrouwde distributie-tape? Zouden ze die vergeten zijn, maar even bellen. Jammer, tegenwoordig staat op die CD ook de software, meneer, we werken niet meer met van die kwetsbare en dure magnetische media. O, u heeft nog geen CD-ROM drive, ja, dat is jammer, want we kunnen als extra service en tegen extra betaling wel een tape sturen, of desnoods wat floppies, maar de documentatie, ja, die gaan we niet voor u op de laserprinter uitdraaien, dat zijn wel 3000 pagina's. Maar goed, wanneer het spul dan uiteindelijk toch op het systeem staat, blijkt het een stuk meer geheugen te eisen, een stuk meer schijfruimte, en we waren toch al aan de grens. Dus toch maar weer even upgraden en dan tegelijk alle andere software even bijwerken, want die moet ook opnieuw geconfigureerd worden.

En dan draait het pakket, maar mag je de conversieslag voor de bestanden, de kleine aanpassingen in je eigengemaakte utilities en al die andere ellendige rest-bugs te lijf gaan. Wie meer met het bijltje gehakt heeft is voorzichtig geworden, zet het nieuwe spul even apart weg en werkt in het begin zij-aan-zij. Totdat iemand even de style sheets, form files of oude bestanden gebruikt in de nieuwe versie en onbedacht over alles heen fietst, en dan begin je weer opnieuw. Bij het schrijven over dit soort frustraties, die ik ook echt geregeld meemaak met het allegaartje aan PC's, Mac en UNIX-kit dat hier staat, moet ik weer denken aan de beginjaren van mijn computerbestaantje. Dezelfde frustraties, dezelfde ontkenning van mijn rechten als klant en gebruiker, ik voel me nog steeds het melkkoetje dat maar moet slikken wat ik aan update-junk door de strot geduwd krijg.

Er zijn uitzonderingen, de leverancier van mijn financiële pakket - een vrij klein bedrijfje - komt zelf de updates installeren, weet wat hij doet en de administratie is alleen maar blij verrast over wat er weer allemaal extra kan. Maar in het algemeen zijn de softwareboeren de dragers van de arrogantievlag geworden. De hardwareleveranciers, zonder hun Volvo's en support-staff min of meer gedegradeerd tot sub-decimale doorschuivers (ze maken dus minder dan 10% marge), zijn intussen veelal afgedaald tot het niveau van de gewone stervelingen. In software geldt dat de grote boys de markt beheersen en dat dan mee gaat tellen in hoeverre men een soort bedrijfsethiek heeft. Die mis je vaak, al staat men op allerlei symposia wel quasi-filosofische en wollige praat uit te slaan. Gewoon service en denken over wat je gebruikers aandoet, dat mis ik. Maar we kunnen terugslaan, want had u die upgrade wel echt nodig?

Luc Sala