1 Wat zijn Paddo's

Een paar gedroogde Kaalkopjes (psilo's)

Sinds ook in het Westen ontdekt is dat je er heel bijzondere en fantastische trips mee kunt maken, is het image van de paddestoel aan het veranderen, Dat is nog niet zo lang, pas sinds de jaren zestig wordt er over geschreven en hoewel er hier en daar wel overgeleverde tradities geweest zullen zijn, was de magic mushroom in het Westen vrijwel onbekend. Maar na de (her)-ontdekking in de jaren vijftig in Mexico verspreidde het gebruik zich over de hele wereld. Overal werden paddestoelen met psycho-actieve kwaliteiten ontdekt. Tegenwoordig zijn ze vrij bekend en vrij gewoon, je kunt ze op vakantie in Engeland vinden, in Thailand en op Bali op de stranden worden ze aangeboden. In eigen land staan de kaalkopjes op veel stille weitjes, maar ook in Mexico verkopen ze je graag - hoewel wat sluiks - een handjevol als je de Maya-tempels gaat bezoeken. De argeloze bezoeker zal ze misschien eens proberen, maar vaak neemt men dan een zo kleine portie dat het effect niet veel verschilt van een `joint' marihuana en zich een paar uur wat meer relaxed en (qua indrukken) wat sensitiever voelen.

Het innemen van een normale portie van de Paddo leidt duidelijk wel tot een heel andere manier en schaal van zintuigelijke waarneming en vaak tot hallucinaties, het zien van kleuren en patronen, horen van tonen en grotere gevoeligheid voor licht. Het kan een behoorlijke schok geven als je bijvoorbeeld niet weet dat je iets hebt ingenomen of gegeten.
De gezondheidsrisico's zijn niet groot, maar net als met teveel alcohol, teveel zout of teveel van wat dan ook, kun je te ver gaan. Meestal signaleert je lichaam en werkt het de inhoud van je maag spontaan weer naar buiten door te gaan braken. Echte verslaving is ook niet aangetoond, al is er wel sprake van sociale/psychologische verslaving; het lekkere sfeertje herinner je op een onbewust niveau en doet je verlangen naar de volgende portie.

Gedroogde Cubensis

Recreatieve verslaving, iedere keer een klein beetje paddo's, kan als gevolg hebben dat je continue in een soort zweverige stemming blijft; niet bepaald ideaal voor studie of werk. Wat dat betreft is het jammer dat deze middelen zo `openbaar' geworden zijn, er valt misschien wel wat te zeggen voor een geinstitutionaliseerd ritueel.

Op deze pagina's staan plaatjes van de meest verkochte soorten, dat zijn de grotere Stropharia cubensis en de kleine Psilocybe semilanceata (kaalkopjes). De naamgeving is overigens niet erg duidelijk, men gooit met mooie namen, maar van de vijf soorten die in aanmerking komen (Psilocybe, Stropharia, Conocybe, Panaeolus en Amanita) zijn dat degenen die je hier kunt kopen. Ze zijn er in grotere en kleine afmetingen, dat hangt een beetje van de bron en het seizoen af, tegenwoordig worden ze veel binnen gekweekt, de tijd dat er alleen in de herfst verse Paddo's waren is wel voorbij.

Vers kaalkopje, Psilo of Liberty Cap

We gaan verder niet in op de vele andere soorten, dat is iets voor specialisten, dit boek gaat vooral over de ervaring van de reis naar binnen, wat sinds de jaren zestig `de trip' heet. Misschien is het leuk om te melden, dat paddestoelen geen chlorofiel (de stof die bladeren groen maakt) bevatten. Daarin onderscheiden ze zich van de planten; ze hebben dus geen zonlicht nodig.

Hoewel de meest actieve bestanddelen op de lijst van verboden substanties (drugs) staan, hebben Paddo's juridisch gezien een onduidelijke status. Een aantal soorten groeien ook hier vrij in de natuur en dat maakt het moeilijk om mensen die - toevallig natuurlijk - op een weiland of in bos of park wat Paddo's in hun handen hebben, tot druggies te bestempelen.